Onderwijs op maat geven blijft moeilijk…

Er worden lesboeken gedrukt en daar werken de kinderen uit (bij de meeste scholen).
Het zijn de verhaaltjes sommen, de uitleg in de boeken en de vragen hierbij waar de kinderen moeite mee hebben (zie steunpunt dyslexie onderstaand).
Wat zou het toch een verbetering zijn als men gewoon landelijk zou afspreken, om te beginnen bij elke rekenmethode, de kale sommen (met minimale uitleg) aan te leveren.
Dan zijn er al heel veel leerproblemen de wereld uit. (het zijn niet alleen de dyslectisch kinderen die er moeite mee hebben).
En niet te vergeten de leerkrachten worden ontlast (en misschien kunnen de niet dyslectische kinderen ook wel met kale sommen overweg).

Maar het zou natuurlijk kunnen dat dit te duur wordt.
Interessant is om uit te zoeken wat eigenlijk goedkoper en efficienter is:
– een rekenlesboek met tekst en ook een boek met de kale sommen van de desbetreffende methode of
– nadat het kind achterop raakt weer extra hulpverlening geven om weer bij de les te geraken.
Waarom toch, zijn de boeken zo geschreven dat er zoveel gelezen moet worden.

In het verkeer hebben al heel wat jaren geleden verkeersborden uitgevonden.
Je leert, als het goed is, met minimale tekst hoe het borden systeem is opgebouwd en wat ze betekenen, vervolgens kun je o.a. hiermee aan het verkeer deelnemen.
http://www.verkeersborden-oefenen.nl/betekenis/
Er is niemand die het in zijn hoofd haalt om ergens in Nederland niet het bord te plaatsen maar inplaats daarvan de tekstuele uitleg neer te zetten.
Gewoonweg omdat dit niet werkt.
De gemiddelde mens heeft het vermogen om een bepaalde hoeveelheid informatie ook via een symbolische weergave te begrijpen.

Een ander gegeven is dat er inmiddels een groot aantal kinderen (door deze tekstuele eisen) niet meer op het nivo terecht kunnen komen waar ze eigenlijk zouden moeten zitten.
Komen nu onder het MAVO/HAVO nivo te zitten omdat ze alle tekst niet meer aankunnen.
Voorbeeld: kind weet inmiddels van een aantal vakken meer dan de leerkrachten maar zijn taal is prut, gevolg techniek onderwijs.

Hoe kun je als overheid graag het beste onderwijs van de wereld willen geven terwijl een aantal lesmethoden en de wijze van toetsen ervoor zorgt dat kinderen er niet mee uit de voeten kunnen.
De gemiddelde peuter/kleuter (met ouders die de taal goed beheersen en uitspreken) pakt bijna automatisch de taal op van zijn omgeving (spreekt juiste zinnen) maar toch zijn er hierbij veel kinderen die op school in de problemen komen.
Het is mij, een raadsel.

Samenvatting: mensen in rolstoelen vierkante wielen geven en je vervolgens afvragen waarom ze niet vooruit komen.